भीतीवर तोडगा, अन् हिंमत खचली असेल तर-

What Christian has to tell :

God actually commands us not to fear, or worry. The phrase “fear not” is used at least 80 times in the Bible, most likely because He knows the enemy uses fear to decrease our hope and limit  our victories. I’ve been a Christian for 15 years now, and I’m still in awe that God, who created the universe, cares about every detail of our lives. We belong to an all-powerful, all-knowing, victorious father who cares deeply about us. When we really meditate on this truth, it’s hard to remain fearful about the trials we face. By focusing on Him, and how He considers us his prized, redeemed ones, our focus naturally shifts from fear to faith. Jesus himself expressed fear to the point of sweating blood, so God understands fear is natural. But whatever you’re fearing- a health crisis, family problem, financial struggle- focus on the power of a God who calls you by name, and commands fear to flee from you heart. heart or mind of a believer. Ask God to increase your trust and faith in his willingness and ability to deliver you completely from fear and anxiety. Ask for a deeper revelation of his love, and watch how powerfully he moves.

हनुमंताची शिकवण

आयुष्यात अनेकांची हिंमत खचून जाते. अर्ध्या वाटेतच बरेच लोक हिंमत गमावून बसताता! मनाशी ठरवलेलं लक्ष्य कसे गाठायचे हे तर फक्त मारूतीपासून शिकायचे! सीतामाईच्या शोधासाठी थेट लंकेपर्यंत पोहायचं अवघड लक्ष्या मारूतीला साध्य करायचं होतं. हातात वेळही थोडा! परंतु अंजनीमातेपासून मारूती काही गोष्टी शिकला होता. एक म्हणजे काम सुरू केलं की लक्ष्यचा विसर पडू द्यायचा नाही. दुसरे, वेळेचा जास्तीत जास्त सदुपयोग करायचा. कुठलेही काम करताना सारी शक्ती पणाला लावायची. शक्तीचा दुरूपयोग करायचा नाही. सेवेची संधी मिळत असेल तर ती अजिबात वाया दवडायची नाही. ह्या गोष्टी अंजनीमातेने हनुमंतावर सतत बिंबवल्या होत्या. हनुमंताने वायुवेगाने लंकेच्या दिशेनं उड्डाण केलं. लक्ष्य खूपच अवघड होतं. समुद्रावरून उड्डाण करताना समुद्राला वाटलं हनुमंताला थोडी विश्रांत देता आली तर पाहावं. समुद्राने मैनाक पर्वताला आज्ञा दिली, तू हुनमंताला थोडी विश्रांती दे. मैनाक पर्वत हनुमंताला म्हणाला, थोडी विश्रांती घे. माझ्या अंगाखांद्यावर लोळत पडायला हरकत नाही. माझ्या अंगावर उगवलेल्या वृक्षांची फळं खूपच स्वादिष्ट आहेत. थोडी चाखून पाहा!  हनुमंतानेही मैनाक पर्वताचा मान राखायचं ठरवलं. क्षणभर त्यानं मैनाक पर्वताचं स्पर्शसुख अनुभवलं!  मैनाकला तो म्हणाला, मी रामाच काम करायला निघालोय्. ते पुरं केल्याशिवाय मला कसली विश्रांती? मैनाकचं स्पर्शसुखाच्या स्पर्शाने त्याच्या अंगावर रोमांच उभे राहिले. अंतःकरण फुलून गेलं. मैनाकचा मानही राखला गेला. त्या पर्वतावर लोळत पडावंसं त्याला वाटलं नाही. आणि त्यानं लगेच उड्डाण केलं.

( लक्ष्य साध्य होत नाही तोपर्यंत विश्रांती नाही हीच मारूतीरायाची शिकवण! हे सारे वर्णन तुलसीदासाच्या सुंदरकांडात तपशीलवार आलं आहे. म्हणून सुंदरकाडांचे पारायण करण्याची चाल उत्तर भारतात आहे.)

रमेश झवर

rameshzawar.com